Weer ‘thuis’

Het is zaterdagavond en we zijn net terug gekomen van onze 1e echte week vakantie in NZ. Het was een gek gevoel om na de vakantie niet echt thuis te komen in ons huis in Wolvega, maar in ons huis in Paremata. Om eerlijk te zijn voelt het nog niet echt als ‘thuis’. Eefje heeft een paar keer onderweg gevraagd: Gaan we nu naar het huis van Mama? En was teleurgesteld dat we weer naar het huis van Heity gingen. Iedereen had wel een beetje heimwee. Een gevoel dat meestal bij ons altijd zo aan het eind van de vakantie ontstaat… Hoe dan ook…
We hebben een flinke rondrit gemaakt over het Noorder Eiland en veel bijzondere dingen gezien: van een Jan-van-Genten-kolonie tot een vulkaan in de sneeuw. Morgen volgt een fotoverslag. Nu eerst naar bed.

Hier onze afgelegde route:

Vakantie!

Morgenvroeg gaan we op vakantie!
We hopen rond een uur of 9 te vertrekken richting Napier, een plaats aan de oostkust van het Noorder eiland, beroemd om de Art Deco gebouwen. We zitten daar in een ‘holidayhome’ direct aan het strand. ‘t Ziet er op de website http://www.teawangavilla.co.nz/ erg mooi en sfeervol uit.

Na drie dagen rijden we verder richting Rotorua, een plaats in het midden van het Noordereiland. Beroemd om de geisers, warmwater bronnen en andere binnenaardse zaken. In Rotorua hebben we op een boerderij twee kamers met Bed & Breakfast gereserveerd. Hier blijven we vier nachten. Ziet er ook leuk uit http://www.westminsterlodge.co.nz/

Zaterdag, 30 september zijn we weer terug. Tot dan!

Brievenbus

Boven aan ons ‘oprijlaantje’ staat onze brievenbus, of liever gezegd: stond. In de nacht van zondag op maandag is ie namelijk ontvreemd, van de paal gerukt, foetsie. Een vreemde gewaarwording als er ‘s morgensvroeg alleen nog een paaltje staat, terwijl bij alle buren de bus er nog fier bovenop prijkt.

Diezelfde morgen hoorden we dat aan het eind van de Seaview Road nòg een brievenbus gestolen was. Heel toevallig de brievenbus van de zwager van Ross Murray, onze huurbaas. Later bleek dit natuurlijk geen toeval. De familie Murray heeft een wazig ‘conflict’ met iets of iemand die nu de familie probeert dwars te liggen. We hopen maar dat het bij een brievenbus blijft…

Na eerst een paar dagen van een plastic zak gebruikt gemaakt te hebben, staat er sinds gisteren een nieuwe brievenbus, geplaatst door de Murrays. Foto’s volgen binnenkort.

Een gedenkwaardige zondag

Zondagmiddag zijn we gaan wandelen langs de kust bij Plimmerton. Het begint al bijna gewoon te worden. Dus eerst de gebruikelijke foto’s. Trix en Rémi hebben net een dode zeester gevonden.

En hier een skelet van een of ander beest

Aan de rand van Plimmerton is een Maoriwijk met een gemeenschapshuis..

..met de gebruikelijke beelden.

Onderweg hebben we pauze gehouden, dus tijd om te klimmen.

..en snoepjes te eten

..of een uiltje te knappen.

..een spelonk te ontdekken

..met aan het eind een watervalletje om op te frissen

..en weer terug te lopen

Ingrid ziet ineens tussen alle ruige rotsen een opvallend ronde steen.

Snel hebben we de zeeverkenners er op af gestuurd. Het blijkt een plastic boei te zijn, waarschijnlijk van een visnet.

Heity stelt voor om hem mee te nemen. Die kan mooi in het zwembad!Dat laten TRS zich niet 2 keer zeggen. Het waait hard en we hebben de wind in de rug. De boei waait bijna vanzelf vooruit en hoeven we alleen nu en dan bij te sturen. Ingrid is alvast vooruit gelopen.

Als we bij de auto aankomen, heeft Ingrid helemaal geen belangstelling voor onze boei-reddingsactie. Ze roept dat we snel moeten komen kijken. Er zwemmen dolfijnen langs de kust! Duidelijk gemarkeerd door erboven vliegende meeuwen, zwemmen een stuk of 5 zwarte dolfijnen de baai in. Hier zie je de rugvin van een van de dolfijnen (klik op de foto voor een vergroting).

Snel laden we de boei in de auto. Die past er gelukkig precies in.

   

Met de auto rijden we snel een stuk verder langs de kust en proberen de dolfijnen weer te spotten. Hier duiken ze weer op (klik op de foto voor een vergroting).

Het is blijkbaar niet alleen voor ons een bijzondere belevenis. Ook de plaatselijke bevolking loopt uit om dit prachtige tafereel te aanschouwen.

Na zo’n 10 minuten zwommen de dolfijnen weer verder en waren de meeuwen ook weer verdwenen. Hoewel we van de dolfijnen alleen nu en dan in de verte een staart- of rugvin gezien hebben,-in Harderwijk zie je ze veel beter-, voelde dit toch heel bijzonder. Een gedenkwaardige afsluiting van deze ‘gewone’ zondagmiddag.

Oorworm

Heity heeft de huurbaas Ross Murray, de kinderen zeggen ‘ros m’n reet’, maar dit terzijde, gevraagd binnenkort het zwembad te vullen. Hij moet echter eerst nog de onderwaterlampen repareren. De kinderen wisten niet dat die lampen er waren en gingen op onderzoek uit. Na een poosje komen Trix en Rémi al gillend de kamer binnen: “Er zit een heel eng beest in het zwembad!”. Heity is snel gaan kijken. Het is een of andere oorwurm waarvan we al een paar keer een kleiner exemplaar in de douche hebben aangetroffen.

Net als in de douche moet Heity hem eerst weghalen…

…voordat de dames durven te gaan badderen.

Hoewel het ongedierte hier heel erg meevalt, kunnen deze beesten dus ‘s nacht door het slaapkamerraam naar binnen kruipen… En weet je waarom deze beesten ‘oorworm’ heten? Kijk hier maar eens (oftewel luistert en huivert!).

Dat het in-het-oor-kruipen een fabeltje is, weten wij Achterhoekers en Friezen al lang. Wij noemen zo’n beest respectievelijk dan ook gewoon ‘graffeltand’ en ‘foarkjestekker’ of ‘foarkjekrûper’.

Op zoek naar een manege

Trix is nog steeds niet op paardrijden. We hebben nog geen geschikte manege in de buurt gevonden. Bij Battle Hill hebben we wel een schuurtje van de Pauahatanui Pony Club gezien. Toen Ingrid zaterdagmorgen naar de kapper en Skelte naar een kinderfeestje was, zijn we daarom nog eens naar Battle Hill gegaan om te kijken of we daar mensen konden vragen waar een manege in de buurt is. Gelukkig waren er mensen aan het paardrijden. In Battle Hill Park komen veel mensen met een eigen paard.

De eigenaresse van dit paard heb ik eens gevraagd naar een manege. Ze wist er maar een en deze zat aan de andere kant van de weg van Battle Hill. Vlakbij dus!

Straks maar eens op zoek gaan. Eerst wilden de dames spelen. Doris en Eefje hebben met de boemerang gespeeld.

Toen Eefje met de boemerang ging slaan, wilde Doris Heity z’n hoed op.

Trix en Rémi speelden weer ottertje in de beek.

D&E vonden de beek ook wel interessant

Rémi mag graag poseren. Had Heity net de juiste compositie gemaakt, komt Trix het beeld in  slingeren.

Dan nog maar eens. Isn’t she pretty?

Toen we terug naar de auto liepen, ontdekten we de manege. Dat we die niet eerder gezien hadden!

Die hoefden we dus niet meer te zoeken. Snel hebben we een kijkje genomen.

Een mooie lokatie waar je zo de heuvels in kunt rijden.

Hier de halfopen bak die we al op afstand gezien hadden.

Na onze vakantie volgende week gaan we Trix hier maar eens opgeven.

Oei snoei

Vorige week is de tuinman langs geweest om op instructie van de huurbaas een boom te snoeien. Hier het resultaat.

De conifeer is compleet doormidden gezaagd. Volgens mij overleeft ie dit niet. We kunnen nu rechtstreeks in de slaapkamer van de buren kijken. Commentaar van de buurman: "Leren we elkaar nog beter kennen!". Dat is waar, maar we zijn er niet echt blij mee.