Vanaf het moment dat ik serieus met Terralink contact had, hebben we onze plan om naar Nieuw Zeeland te gaan gedeeld met onze kinderen en naaste vrienden en bekenden.
Aanvankelijk wilde ik het liever geheim houden. Als het niet door zou gaan, dan had ik niet onnodig de kinderen laten schrikken en had ik minder uit te leggen waarom weer zo’n wild plan van mij niet doorging. Ingrid vond het echter belangrijk om de kinderen er aan te laten wennen en het gevoel te geven dat ze er over mee konden beslissen. Vooral mijn twee oudste dochters Trix(10) en Rémi(8) waren er in het begin helemaal niet blij mee. Elke keer dat aan tafel het woord ‘Nieuw Zeeland’ viel, barsten ze tot huilens toe in protesten uit: “Ik wil niet naar Nieuw Zeeland!, Ik wil niet naar een andere school!”. Dit ging mij door merg en been en ik vond het best moeilijk om dan toch door te zetten. Skelte (5) vindt het wel stoer om in het vliegtuig te gaan, zeker als hij een Gameboy krijgt! En Doris(2) en Eefje(2) snappen het natuurlijk nog niet.
Op zaterdagmorgen 3 dec hebben we het onze kinderen verteld dat het besluit gevallen was en dat we echt naar Nieuw Zeeland gaan. De reactie was gelaten maar al snel berustend.
Ingrid heeft op het punt gestaan ‘s ochtends haar ouders te bellen en in te lichten. Door de drukte dat alle kinderen thuis waren, lukte dat even niet. ‘s Middags waren we de gebruikelijke weekendboodschappen aan het doen en de laatste sinterklaascadeautjes aan het kopen. Om half vier kreeg ik een telefoontje van Ingrid: haar vader in het begin van de middag een hartinfarct gehad en was er ernstig aan toe. Hals over de kop zijn we naar de Achterhoek gereden. ‘s Avonds om half tien is Pa Zemmelink in het ziekenhuis van Nijmegen overleden.
De grootste angst wanneer je in Nieuw Zeeland zit, is dat er iets ernstigs met de familie gebeurt. Meteen werden met de neus op de feiten gedrukt. Eén van mijn eerste reacties was dan ook dat ik blij was dat we nog niet in Nieuw Zeeland waren. Voor mijn schoonmoeder was het nu natuurlijk helemaal verschrikkelijk. Toen we ‘s avonds verslagen naar huis reden, hebben we op het punt gestaan om het Nieuw Zeeland-avontuur af te blazen. Toch maar besloten er eerst een paar nachten over te slapen. Al snel was duidelijk dat we toch maar moesten gaan. Op de begrafenis hoorden we dat een oom en tante van Ingrid volgend jaar op vakantie naar Nieuw Zeeland gaan en dat ze aangeboden hebben mijn schoonmoeder mee te nemen! Het heeft zo moeten zijn…
HeityGoesKiwi 